Beste Lezer,
Ik heb je al eerder laten weten dat een samenleving die veel aandacht besteedt aan het vieren van een bepaalde groep meestal veel problemen heeft met die groep.
En visionair of niet, ik kondigde, zij het wat cynisch, de seniorenmaand aan, en meteen verschenen allerlei meningen over ‘het ouderenzorgprobleem’ - die van mij werden zowaar bewaarheid.
Over alle ouderen die zich inzetten in tal van organisaties en groepen wordt echter weinig of niet gesproken. Integendeel: vrijwilligen is een voorrecht, zo hebben de oudjes nog iets om handen.
Over alle ouderen die bewust, waardig een meedenkend in het leven staan dit na een leven van zorgen en zich ten dienste stellen van de samenleving, wordt niet nagedacht.
Over alle ouderen die hand-en-spandiensten verlenen aan hun (klein)kinderen wordt niet gesproken. Dat zij menig gat in de zogenaamde opvangnetten dichtrijden lijkt vanzelfsprekend.
Een zieke, afwezige of ontbrekende leerkracht: laat je je kinderen dan alleen thuis of bij oma en opa?
De crèche sluit wegens slecht functioneren: wat met de kleintjes? Bij oma en opa?
De mini’s hebben koorts en moeten afgehaald worden : laat je ze alleen naar huis komen of zal een grootouder ze ophalen?
De school eindigt al om kwart voor vier en de kleuter is zo moe na een inspannende dag: wie staat er aan de schoolpoort?
Foto H.Baert
Zoon, dochter, vriend of vriendin zitten met het leven in de knoei, de oudere medemens heeft geen lange wachtlijst maar wel een luisterend oor.
Dit is maar een greep uit de toverdoos vol hulp, meestal gratis en met liefde geboden door ouderen. Denk ze weg en er zijn nog wel meer problemen.
Maar op een dag is de, soms bijna onzichtbare, toverkracht van de oudere medemens op. Er is wat gekreun en gesteun in de gewrichten, hier en daar raderen de grijze celletjes minder, tja, dan hebben we als samenleving een groot probleem. Want wie zal nu voor hen zorgen?
Net zoals kinderen en de mentaal of fysiek beperkten behoren ouderen plots tot de kwetsbaren. En deze groepen brengen niks op, integendeel: ze kosten geld want we moeten voor hen zorgen.
En in een samenleving waar geld verdienen het hoogste goed is, is er weinig of geen plaats voor al wie hulp nodig heeft!
In deze seniorenmaand echter worden er allerlei oplossingen gebrabbeld, ik lees:
ergens in Vlaanderen wordt een seniorendorp gebouwd. Geen grootschalig bewaarhuis maar een heel dorp vol ouderen. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er algauw een bejaardengetto zal ontstaan. En wat als deze ouderenzorg niet meer aan de voorwaarden voldoet? Is er dan een evacuatieplan op grote schaal? Een plan B?
En even later lees ik in diezelfde krant dat ouderen zo lang mogelijk thuis zullen moeten blijven wonen, want de bewaarhuizen zitten vol en er dient dringend bijgebouwd.
En helaas kunnen deze intussen behoeftige ouderen de mazen in het net niet zelf meer stoppen, tenzij de oudere jongeren voor de oudere ouderen zorgen????
Volgens mij duurt het niet lang meer of er worden hen waardige levenseindetrajecten aangeboden en de seniorendagen worden op 1 en 2 november gehouden.
Beste lezer, ik heb je al wel meer visionaire lezersbrieven geschreven, zeg dat ik het gezegd en geschreven heb …
Mvg
Frauke J.