Beste Lezer,
Hoeraaaa het is vakantie! We zijn zelfs al in de helft.
Ik zag de voorbije weken veel blije kinderen in onze straat.
En hoe moet dat nu met dat gebrek aan lezen waarvan sprake tijdens het schooljaar? Daar was toch veel om te doen, en nemen de ouders het nu over?
Hoe ging dat bij u thuis, lezer? Waren uw ouders er om verhaaltjes voor te lezen, een boekenpakket aan te schaffen bij het begin van het verlof ? Neen, in mijn kindertijd bestond dat niet, toch niet in onze familie.
Een boek was een luxegoed dat je het best voor je verjaardag of aan de Sint kon vragen: je kon het aantal boeken in huis dan ook op één hand tellen. Gelukkig was er in ons dorp een bibliotheek die het grote vakantiegat kon vullen, zodat we het lezen niet verleerden. De bib was echter enkel op zaterdag en zondagvoormiddag open, en werd gerund door de onderpastoor. Deze keek toe op wat je las, en of het wel geschikt voor je was. Naar de bib gaan was een feest voor mij, want ik las graag, ook al had niemand me daar op aangesproken. Misschien zat het in de genen, want wanneer ik niet kon slapen zag ik mijn moeder wel eens met een zaklamp en een boek in bed liggen.
De bibliotheek werd in onze pubertijd nog aantrekkelijker: het was de plek bij uitstek, eigenlijk de enige plek, waar je jongens kon ontmoeten (toch de lezers of zij die zich zo voordeden ). Gesprekken over De Witte Van Zichem, De negerhut van oom Tom,… voerden we met bedeesde, verlangende blikken naar elkaar. Woke was een woord dat nog uitgevonden moest worden, er was geen sprake van games, tiktok, facebook of twitter, en op TV waren Johan en de Alverman en Ivanhoe onze helden, op de enige zender die er was. Om het met Wim Sonneveld te zeggen: toen was het leven nog heel gewoon.
En als je dan toch iets hoger wou mikken met je fantasie, dan bedacht je een smoesje: dat je dat boek voor je moeder kwam halen. Dan nam je ‘Woeste hoogten’ of ‘Houtekiet’ (G.Walschap) of ‘Veel geluk professor’ (A.Berkhof). Lezen was een plezierige activiteit naast je overzichtelijke schoolwerk. Niks geen keuzestress, niks geen overvloed aan informatie, niks geen youtube, netflix en andere vluchtwegen.
Het dorp van mijn jeugd heeft nu geen bibliotheek meer: je moet enkele dorpen verder rijden om boeken te ontlenen. En dat is weer zo iets ongerijmds: deze bib is groter en alle dagen open, en biedt een waaier aan activiteiten, maar veel kinderen hebben een volwassene nodig om er te geraken. En die volwassene is aan het werk of maakt het eten klaar wanneer de bib open is.
Om maar te zeggen dat leesplezier stimuleren ingewikkelder is dan het lijkt. Hoe dan ook: ik wens elk kind een goed boek ook in de tweede helft van de vakantie!
Mvg
Frauke J.