Beste Lezer,
Je zal het maar meemaken: je fietst naar het station, weliswaar een beetje aan de late kant, en je hebt nog enkele minuten om je fiets te stallen vooraleer je trein vertrekt. Helaas: de fietsenstalling zit tjokvol. Je trekt dieper en dieper de fietsenstalling in maar de massa fietsen is fenomenaal.
Dilemma: laat je de trein rijden en kom je te laat op je afspraak, of parkeer je je fiets illegaal? Ten slotte kies je voor het laatste, de vraag is alleen: waar dan? Prop je je fiets tussen een hoop andere in de stalling, elke regel negerend, of zet je hem gewoon ergens op de stoep tussen de vele illegaal geparkeerden? Gooi je hem inderhaast tegen een gevel, op gevaar af dat hij vanavond weggesleept is door de politie? Of laat je dit vehikel, want het is intussen een lastpost geworden, achter bij de reling van de brug. In dit geval loop je de kans vanavond geblokkeerd te zijn door twintig andere fietsen? De tijd dringt, er is geen ruimte meer om logisch na te denken, laat staan nog ver met je lastdier te lopen, dus neem je een impulsieve beslissing: het wordt illegaal proppen tussen andere fietsen in de stalling en net de trein halen.Oef!
Vele uren later ga je in het donker op zoek in de nu stille fietsenstalling. Je haastige stappen klinken hol in de haast lege ruimte. Je fantasie dwaalt door het decor van een thriller waar op elk moment een bietebauw uit het niets tevoorschijn kan springen. En waar is je fiets eigenlijk gebleven? En dan, na minuten die uren lijken, ontdek je de oude schicht met losgerukte remmen en het stuur schots en scheef. Het is duidelijk dat je arme tweewieler het gevecht met in elkaar gehaakte fietsen heeft verloren. Nu maar hopen dat het licht het nog doet.
Mvg,
Frauke J.