Beste Lezer,
Lees je ook meer de krant in deze rare tijden? Soms doe ik wat aan struisvogelpolitiek en begin ik met het cultuurkatern of de opinieartikelen. Een kwestie van eerst het goede nieuws en dan het andere. Helaas verschijnen intussen meer en meer opiniestukken over de pandemie en – heb je het al gemerkt? - er worden twee soorten meningen geventileerd.
Let er eens op: in de eerste periode van de pandemie was er verbazing, duiding, zelfs informatie, er was een kritische blik maar ook een zekere mildheid voor wie noodgedwongen zijn nek moest uitsteken bij deze onverwachte gebeurtenis.
Want zeg nu zelf: wij allemaal vielen om van verbazing, wij allemaal hadden gedacht dat het zo’n vaart niet zou lopen. Wij allemaal hadden niet verwacht dat we zulk een hoge dodentol zouden betalen.
Nu er minder opnames en ook minder doden zijn, al is dat nog altijd niet weinig en is de crisis niet over, zijn er meer en meer bekende Vlamingen en politici, al dan niet experten, die menen hun duit in het zakje te moeten doen. Meer en meer gaat het nu over wat had moeten gebeuren, wat men niet zou moeten doen, kortom: over alles wat fout liep, loopt of zou kunnen lopen.
Behalve voor de dienst- en hulpverleners lees ik zelden een schouderklop of een aanmoediging voor wie al de hele tijd pogingen doet om alles op de rails te houden in deze totaal nieuwe situatie. Ooit leerde ik ‘de beste stuurlui staan aan wal’ en dat blijkt nog altijd zo te zijn.
En geloof me: er is altijd iemand de kop van jut, is het niet minister x dan is het minister z of expert si of la. Er treft altijd iemand schuld.
Stilaan beginnen ook politici van de oppositie hun mondje te roeren; eens de teugels iets losser worden gelaten (maar eigenlijk daarvoor ook al) zijn er politici die hun kans schoon zien om hun voordeel te doen door iemand een mes in de rug te steken of dwars te liggen(zitten).
Mijn gezond verstand vertelt mij dat je in rampsituaties aan hetzelfde koord zou moeten trekken, iets als: ’Met zijn allen vooruit!’. In sommige buurlanden zie je precies dat gebeuren.
Hier blijft het, ondanks alles, over Vlaanderen, Wallonië en Brussel gaan en dat in een landje van een voorschoot groot. Kunnen we nog even bij de les blijven aub en met zijn allen deze pandemie bestrijden? Achteraf is er, hopelijk, tijd genoeg om na te gaan welke lering we hieruit kunnen trekken.
Mvg,
Frauke J.