Beste lezer,
Halfweg 2020 kom je wellicht niet meer de bus in met je geldbeugel in de hand. Je wordt verondersteld vooraf het nodige gedaan te hebben om aan een ticket te komen. Geen nood hoor, lezer: er zijn mogelijkheden zat.
Je kunt een app downloaden, een sms sturen naar één of andere code, je kunt een betaalautomaat opzoeken, een dagkaart, een maandkaart kopen. Meer nog: je kunt ook op diverse locaties je ticket kopen.
De buschauffeur komt er niet meer aan te pas, hij moet enkel nog rijden.
Moeten we deze nieuwe evolutie toejuichen? Op het eerste gezicht niks aan de hand, ware het niet dat in de schakel van dienstverlening opnieuw de mens wordt uitgeschakeld. Al te gemakkelijk veronderstellen we dat iedereen over een smartphone beschikt, vlotjes een app kan installeren of aan het sms’en slaat, terwijl er toch een grote groep is die daar weinig kaas van gegeten heeft en die zich net met dit soort openbaar vervoer verplaatst.
Is het dan niet belangrijk om goed voor deze klanten te zorgen zodat ze niet weg blijven (thuisblijven in dit geval)?
Wat zou klantvriendelijkheid in dit geval kunnen zijn?
Net zoals je in een vliegtuig een kleine demonstratie krijgt over het gebruik van je reddingsvest, zou men aan de halte of in de bus korte lesinstructies kunnen geven over het installeren van een app (of hoe het ding ook heten mag). Op zichtbare plaatsen de letters aanbrengen die je moet intoetsen voor het verkrijgen van een sms ticket. Je zou wegwijzers kunnen plaatsen naar de winkels waar je een busticket kan kopen. Zeer gebruiksvriendelijke automaten met duidelijke instructieborden kunnen ook handig zijn. En extra veel korting op smartphones voor de goede klanten van het openbaar vervoer (waarom geen smartphone als nieuwjaarsgeschenk?).
In sommige ziekenhuizen zijn er lovenswaardige pogingen om mensen met alle digitale veranderingen vertrouwd te maken, o.a. door te investeren in het geven van informatie door echte mensen. En na een tijd zou je dan kunnen overschakelen naar een helpdesk die bemenst is en die je helpt in nood.
Wat denkt u, lezer?
Mvg
Frauke Jemand