‘Wij luisteren naar u’
Beste Lezer,
In verkiezingstijd hebben alle partijen het over de ‘gewone mensen’. Ze willen dicht bij de ‘gewone mensen’ staan en, meer nog: ze willen luisteren naar de ‘gewone mensen’. Maar wie zijn dat: gewone mensen? Voel jij je aangesproken, lezer? En weten die partijen wel hoe moeilijk dat is: luisteren?
Eerlijk gezegd, ik maak me zorgen.
Luisteren: ik stel voor het zelf eens te proberen. Stel dat iemand je vraagt hoe het met je is: vertel dan over recente gebeurtenissen in je leven en hoe je je daarbij voelt. Wedden dat de vraagsteller in de helft van je verhaal al twee straten verder is of, beter nog: je krijgt meteen een verslag van zijn eigen leven. Ha!
Luisteren is echt iets moeilijks.
Onlangs had mijn trein een hopeloze vertraging. Ik dacht enkele andere passagiers aan te spreken over de oorzaak en zocht gezelschap in de wachtzaal van het station. Ik zag een jonge vrouw breed glimlachen, het leek me een uitnodiging en even breed glimlachend stapte ik op haar af. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat ze druk praatte tegen haar phone in een andere taal. Ze praatte wellicht met iemand aan de andere kant van de wereld en glimlachte naar dat andere deel van de aardbol.
In diezelfde wachtzaal zaten nog wat mensen met een koptelefoon op, of tegen een phone te praten. Enkele ouderlingen waren in gedachten verzonken. Ik vroeg iemand hoe het kwam dat de trein vertraging had. De man schrok op uit zijn gepeins en begon te schelden: dat treinen altijd vertraging hebben! En dat het een schande was! En dat hij zijn aansluiting alweer zou missen!. Kortom: ik kreeg veel antwoorden maar niet op mijn vraag, en gesteld dat ik zelf zou willen luisteren: tja, veel gesprek zat er niet in.
Het lijkt me voor een politieke partij extra moeilijk om te luisteren. Vooral wanneer ze er nog ‘naar gewone mensen’ aan toevoegt. Hoe doe je dat als partij?
Ga je de straat op? De wijken door? Maak je dagelijks trein- en busritten? Zit je een dag in een station, ook in de donkere, slechtruikende hoeken? Ga je van bed naar bed in de ziekenhuizen? Op café? Schuim je de markten af? Zit je mee aan tafel in bedrijfskantines of heb je ijverig alle klachten, slogans, eisen genoteerd van in het verleden gelopen betogingen of stakingen?
Organiseer je hoorzittingen in wijken en dorpen zoals die Franse president? Geef je jong en oud, inclusief gele hesjes, een audiëntie? Ze mogen het mij komen vertellen, de partijen; ik wil graag naar ze luisteren, tenminste: indien ze niet de hele tijd door elkaar praten en mekaar het woord afnemen.
Mvg,
Frauke J