Weg of niet weg?
Beste Lezer,
Ben je nog altijd weg? En heb je dan mijn brieven binnen handbereik of neem je doelbewust geen phones, computers en/of andere digispullen met je mee?
Je zou ook eens moeten weggaan, zeggen mijn buren, het verzet je gedachten.
Oh, zeg ik dan, ik ga ook weg, hoor: ik zie de documentaires van verre landen op tv, ik hoor de verhalen en zie foto’s van alle terugkomers én ik heb herinneringen aan ‘ooit weg geweest’.
Ze kijken me wat meewarig aan. Het komt nogal saai over, vermoed ik.
Om eerlijk te zijn: ik ga niet graag weg.
Het begint al bij het verlaten van het huis. Net voor ik wil vertrekken - al is het maar voor een dag of drie - dient er van alles te gebeuren. Plots zie ik wat er nodig moet gepoetst en wat ik al die tijd verwaarloosde. De planten hebben dringend water nodig, het onkruid in de tuin is plots groter dan ik had gedacht. En is de ijskast wel leeg?
Ik laat ook niet graag achter. Zullen de vissen zich wel thuis voelen bij de buren?
En de cactussen die er net weer doorgekomen zijn: zullen ze mijn goede zorg kunnen missen, het volhouden zo alleen?
Ook allerlei spulletjes in huis laat ik niet graag verweesd achter: de foto’s van mijn geliefden op de kast, de kleurige bollen wol, mijn hoofdkussen dat zo lekker slaapt, de openbloeiende rozen, de kruiden die net nu hun geur loslaten. Het is alsof alles me lieflijk toelacht bij het afscheid en ik me afvraag hoe anders het er straks zal uitzien.
U vindt me vast sentimenteel, lezer, en misschien ben ik dat wel.
Maar voelt u zich overal thuis? Is elk huis, elke tent, hotel, stad of land een veilige plek voor u?
Misschien ben ik wel zoals een slak die het liefst haar huisje op de rug meedraagt, een veilige haven waarin je je kunt oprollen wanneer het je allemaal te veel wordt.
Maar zelfs met hun huisje op de rug zoeken ook slakken een veilige plek, kleine vochtige paradijzen waar ze hun slijmerige zelf mogen wezen.
Blijf jij nog maar even waar je bent, lezer, ik blijf hier, en met de maan boven de bomen en de ganzen die over het huis heen vliegen verzet ik ook mijn gedachten, in de tuin.
Mvg,
Frauke J.