Beste Lezer,
Ook in deze tweede golf vraag ik me af: wat is nieuws en hoe breng je het? Meer nog: hoe lang blijft nieuws nieuw?
Vorige week hoorde ik om het uur op de radio over de nieuwe handhavingsmaatregelen en hoe Vlaanderen en Wallonië er tegenaan kijken. Het middag- en zevenuurjournaal hadden het opnieuw over dit thema en verder kwam in alle duidingsprogramma’s het c-woord, met kleine variaties op hetzelfde, ter sprake. Ik vraag me af of dit nieuws nog nieuw is, en of het niet eerder blijven herkauwen is, en net zoals dat met kauwgum gaat wordt het na een tijd een gortdroog prakje.
Dat Engelse spreekwoord ‘less is more’ lijkt hier op zijn plaats.
Daarmee bedoel ik echter niet dat de ernst van de zaak geminimaliseerd moet worden.
Ik pleit voor minder herhalingen. Waarom bv. niet twee corona-alert nieuwsuitzendingen per dag: één met de feiten, het nieuws van de dag en één met duiding van die feiten.
Stel je voor hoe het moet zijn voor ouders die naast telewerk ook kommer en kwelberichten krijgen over coronabesmettingen in de school van hun kinderen. Stel je voor hoe het is voor iemand die alleen thuis is, tegen de muren oploopt en via radio of tv probeert de gedachten te verzetten. Stel je voor hoe een oudere of wat angstige mens zich elk uur, opnieuw, moet voelen.
Coronamoeheid ontstaat niet alleen door de opgelegde beperkingen, maar ook door twintig keer per dag hetzelfde (dat dus geen nieuws meer is) te horen.
Daarom stel ik ook voor dat, naast twee keer per dag nieuws plus duiding, de radio- en tv-zenders van de nood een deugd maken en zorgen voor cultuur, opvoeding en amusement.
Neen, niet de zoveelste herhaling van de herhaling, dit is een gelegenheid om bv. kinderen te laten kennismaken met het circus, documentaires uit te zenden waarin we boeiende culturen en werelden leren kennen. Er mogen best wat meer goede films voor groot en klein getoond worden. Af en toe een kleine conditietraining tijdens pauzes, enkele prettig gestoorde workshops voor jongeren mag ook. Werkloze artiesten een podium bezorgen in alle genres en cabaret of comedy kunnen helpen om onze lachspieren intact te houden. De slimste mens eens omtoveren tot slimste coronakenner kan opvoedend werken. Naast mistroostigheid en schuldvragen mogen er ook story’s verteld worden over mensen die ondanks de situatie er wat proberen van te maken.
Kortom, beste lezer en nieuwslezer, het is een pleidooi om de slechtnieuwsboodschap kort en krachtig te houden en daarnaast veel tijd te voorzien voor humoristische, culturele, entertainende, opvoedende, diepzinnige programma’s. Het is een kleine denkoefening om het nuttige aan het aangename te koppelen.
Voel je vrij om er nog enkele suggesties aan toe te voegen.
Mvg
Frauke J.