Beste Lezer,
Enkele dagen geleden nog schreef ik je over die lastige vragen waarmee journalisten experten en politiekers pijnigen. Hoeveel vragen ook – er zijn niet altijd antwoorden. En we zijn het niet meer gewoon om geen antwoord te krijgen. Want anders zoeken we het zelf toch snel even op internet op? Juist of niet, doorgaans vinden we daar een antwoord. Helaas is deze reis er één vol onzekerheden.
Hoe lang nog in ons kot?
Wie en wat mag waar en wanneer opstarten?
Wanneer een vaccin?
Wie gaat het vlugst dood van dit virus?
Hoe graag willen we, liefst exacte, antwoorden op alle vragen!
Het is verwarrend, want met zoveel onbekende factoren is het ook voor experten soms koffiedik kijken. Met andere woorden: de halte is nog niet in zicht laat staan een eindpunt. De ellende blijft nog een tijd duren, neem ik aan.
Ja: we weten dat leeftijd een risico is, onderliggende ziektes en overgewicht ook.
Maar er is ook veel nog niet geweten en onzekerheid maakt onrustig. Plotsklaps zijn er onder de zwaar zieken ook jongere en gezonde mensen. En zo zitten we allemaal in dezelfde schuit. Al zijn er hier en daar reizigers die willen ontsnappen zij het voor een bbq of een feestje. De vrijheidsbeperking weegt zwaar en uitzichtloosheid maakt voor velen deze reis zwaar.
Onzekerheid en ongeduld is lastig in een, ooit, maakbare samenleving.
Hopen maar lezer dat experten en politici niet te vlug bezwijken onder al deze druk en te snel de touwtjes lossen. Hopen maar dat wij allemaal nog even vol houden en op het juiste spoor blijven. Anders kunnen hulpverleners en ziekenhuizen alsnog het spoor bijster geraken. Het blijft een reis met hier en daar een halte en hopelijk uiteindelijk een eindpunt.
Mvg,
Frauke J.