Beste lezer,
Onlangs liep ik in het treinstation tussen nogal wat verdwaalde reizigers. In allerlei talen werd ik aangesproken met de vraag of deze of gene trein wel zou rijden. Nu was ik goed voorbereid op mijn eigen treinrit: daar het een grote lijn was reed er toch minstens één trein om het anderhalf uur. Uiteraard zaten alle wagons propvol, en ik bedacht dat je in goede gezondheid moet verkeren om tegenwoordig het openbaar vervoer te nemen.
Onfortuinlijker waren de reizigers die aansluitingen moesten halen, en vooral de toeristen of anderstaligen die niet op de hoogte waren van een alternatieve dienstverlening. Iemand vertelde mij al uren onderweg te zijn. Iemand anders vroeg me of het de volgende dag voorbij zou zijn. Helaas moest ik de slechtnieuwsboodschap brengen dat dit meer dan een week zou duren. De sfeer was enigszins verwarrend, maar ook gelaten. En ik spreek hier nog niet over al de mensen die door overmacht waren thuisgebleven. Zou dat lukken, negen dagen lang?
Betogen en staken, het zijn middelen om druk uit te oefenen op het beleid, het is een manier om je ontevredenheid te tonen. Het is het recht van de burger.
Is langdurig staken dan een manier om nog meer druk uit te oefenen, de grootte van je misnoegen te tonen? Of zou het ook anders kunnen?
Of het gijzelen van de reiziger wel een goede manier is: daarover zijn de meningen verdeeld.
Toen ik onlangs in het nieuws hoorde dat “een treinstaking geen reden is om van je werk weg te blijven of om thuis te werken en dus loon te verliezen” deed me dit toch nadenken over het gebruikte drukkingsmiddel en wie daar dan de dupe van is. Intussen zijn we enkele weken verder en opnieuw dienen zich stakingen aan en onlangs ook bij bussen en trams. Hoe moet iemand die afhankelijk is van het openbaar vervoer gaan werken, naar school geraken of dwingende afspraken nakomen?
Wat ik me ook afvroeg, gewurmd tussen de medereizigers, tijdens die negendaagse staking: gezien mensen afhankelijk zijn van elkaar: wat indien elke beroepsgroep besluit om langdurig of om de haverklap te staken? Hoe moet dit dan in ziekenhuizen, woonzorg- en andere centra en nog andere instellingen met zware beroepen? Hoe ziet een stad eruit na negen dagen zonder stadsreiniging, wanneer de bakkers, kruideniers en winkelcentra gesloten zijn, brandweer en politie het werk neerleggen?
Staken is een recht, daarover ben ik met mezelf in het reine, maar hoe zit het met solidariteit tussen burgers? Dat is toch ook een dingetje? Ik had zin om erover door te bomen met de medereizigers, maar we zaten net iets ‘te’ op elkaar gepakt om een zinnig woord te kunnen uitwisselen. Hoe dan ook is het stof om over na te denken of creatief op zoek te gaan naar een verscheidenheid aan drukkingsmiddelen die niet steeds hetzelfde doelwit(de medeburger) raken.
Mvg,
Fauke J.